Interview met Delian
Wat is je naam en in welk coschap zit je nu?
Ik ben Delian Hofman en ik zit nu in het coschap beschouwend in het St. Anna in Geldrop.
Hoe ervaar jij de gevolgen van het coronavirus tijdens je opleiding?
Het coronavirus gooit voor veel studenten roet in het eten. Niet alleen wat betreft onderwijs, maar ook wat betreft sociale contacten. Tijdens de laatste fase van de bachelor heb ik gemerkt dat met man en macht werd gewerkt aan het waarborgen van de kwaliteit van online onderwijs. Natuurlijk konden niet alle onderwijsactiviteiten doorgaan, zoals het meelopen van poli’s, maar ik denk dat het onderwijs desondanks kwalitatief wel een bijdrage heeft kunnen leveren aan de kennis van derdejaars studenten.
Tijdens mijn coschappen ondervind ik hier -bewonderenswaardig- weinig hinder van. Natuurlijk worden er minder patiënten gezien op de poli en zijn op de afdeling minder bedden beschikbaar voor reguliere zorg. Desondanks kan ik nog veel leren tijdens mijn coschappen in het St. Anna doordat er veel verantwoordelijkheid en vertrouwen wordt gegeven aan de co’s. Het is dus belangrijk dat we hier verantwoordelijk mee omgaan en ons aan de regels houden. Voor onszelf, maar voornamelijk voor de patiënten die we zien op de poli en de afdeling.
Wat doe jij naast je studie om te ondersteunen in zorg omtrent het coronavirus?
Ik heb tijdens de eerste golf als verzorgende in een verzorgingshuis gewerkt, waar ik tijdens de bachelor geneeskunde al parttime werkzaam was.
Hoe vaak werk je daar? Is dat goed te combineren met je coschappen? Hoeveel tests neem je af op een dag?
Ben je bang om zelf besmet te worden met het virus?
Zelf ben ik niet bang voor de gevolgen van een besmetting met het Corona-virus voor mijzelf. Wat ik wel beangstigend vind is dat ik het eventueel kan overdragen op patiënten.
Heb je rondom het coronavirus een indrukwekkende ervaring meegemaakt die je wil delen?
Tijdens de eerste golf was wel duidelijk dat niet alleen de sterfgevallen, maar ook de eenzaamheid in de verzorgingshuizen aan het toenemen was. Naast het sterven op zich, was het vreselijk om te zien dat het voor familieleden -voornamelijk aan het begin van de eerste golf- bemoeilijkt werd om waardig afscheid te kunnen nemen van hun dierbaren. Ook ik merkte aan de cliënten dat velen van hen aan het vereenzamen waren. Voor sommigen was het ondraaglijk om niet bij familieleden te kunnen zijn. Deze vereenzaming was schrijnend om te zien. Dit motiveerde mij en mijn collega’s des te meer om er elke dag weer een mooie dag van te maken door cliënten op te vrolijken met -jawel- bingo- en borrelavondjes, een uitgebreide paasbrunch, een domme grap, een dansje te wagen tijdens een van de vele optredens van artiesten of de, zoals een van de cliënten zo mooi zei, ‘toverdoos’ tevoorschijn te halen om te videobellen met familie.
Hoe vul jij je vrije tijd in om te ontspannen na een dag coschappen?
Na een dag coschappen probeer ik eerst af te draaien door een stuk te gaan wandelen of hardlopen.
Wat neem je, uit je ervaringen met COVID-zorg, mee in de opleiding en voor je toekomst als arts?
Wat ik meeneem uit mijn ervaringen met COVID-zorg is dat het belangrijk is van iedere situatie, hoe ernstig deze ook is, het beste ervan te maken door een stukje positiviteit en een glimlach met je mee te brengen naar de werkvloer.
Heb je een boodschap voor je collega’s en andere medestudenten?
Laat een sprankje blijdschap achter, overal waar je je gezicht laat zien, ook al is deze maar voor de helft zichtbaar ;)
