Zeggen artsen ‘ja’ tegen MDMA?

Steeds vaker wordt in de media gepleit voor legalisering van ecstasy. Het meest bekende voorbeeld is een recente uitzending van het televisieprogramma Zondag met Lubach. In dit satirische actualiteitenprogramma bespreekt presentator Arjen Lubach maatschappelijke thema’s op een komische manier. Zo besprak hij in een item over ecstacy de legalisering van de harddrug. Argumenten die hij aanhaalde waren onder andere dat legalisering zou leiden tot meer zuivere pillen, minder gedumpt drugsafval, betere voorlichting over het gebruik ervan, minder criminaliteit en uiteindelijk een veiliger gebruik. Daarnaast haalde hij aan dat ecstasy eigenlijk helemaal niet zo verslavend is in vergelijking tot andere verdovende middelen. Op een lijst van verslavingsinstituut Jellinek over het risico op verslaving voor verdovende middelen staat ecstasy op de 13e plaats. Dit is laag in vergelijking met tabak (3e plaats), alcohol (6e plaats) en cannabis (10e plaats). Dit zijn allemaal duidelijke argumenten voor de legalisering voor ecstasy, maar hoe zit het op medisch gebied? Zijn er namelijk nog medische redenen om ecstasy niet te legaliseren?

Wat is ectasy?
Om deze vraag goed te beantwoorden, is het eerst nodig om uit te zoeken wat ecstasy precies is. De werkzame stof in ecstasy is MDMA, wat een afkorting is voor 3,4-methyleendioxymethamfetamine. Deze stof wordt meestal in pilvorm ingenomen, maar komt ook voor in kristalvorm of poeder. De dosering die wordt ingenomen ligt meestal tussen de 1,0 tot 1,5 mg MDMA per kilogram per avond. Na inname wordt MDMA snel en volledig opgenomen in de dunne darm, waarna ongeveer 35% gemetaboliseerd wordt door de lever. Na ongeveer 30 tot 45 minuten zijn de eerste effecten merkbaar en na ongeveer 2 uur is de maximale concentratie in het bloed bereikt. De eliminatie van MDMA uit het lichaam is gemiddeld langzaam: de halfwaardetijd bedraagt ongeveer 8 uur. Het duurt dus ongeveer 40 uur voordat 95% van de MDMA uit het lichaam verdwenen is. Dit verklaart ook waarom nadelige effecten lang kunnen aanhouden.

Hoe werkt het?
Nu bekend is wat MDMA is en wat het lichaam doet met de MDMA, is het tijd om te kijken wat MDMA doet met het lichaam. MDMA wordt ingedeeld bij de hallicunogene drugs, aangezien de effecten vooral werken op de spiegels van de neurotransmitter serotonine. MDMA zorgt ervoor dat het in het presynaptisch neuron wordt opgenomen via de serotonine transporter (SERT). Hierdoor kan er minder serotonine worden heropgenomen in het presynaptisch neuron, waardoor er meer serotonine beschikbaar is in de synapsspleet. MDMA is dus een competetieve antagonist van de serotonine transporter. Verder zorgt MDMA ervoor dat serotonine van de presynaptische vesikels wordt getransporteerd naar het cytosol, door blokkade van de VMAT2 transporter. Activatie van de TAAR1 transporter zorgt hierna voor transport van serotonine in het cytosol naar de synapsspleet, waar het kan binden op de postsynaptische receptoren en de effecten merkbaar worden. MDMA heeft vergelijkbare effecten op de neurotransmitters dopamine en noradrenaline, maar in mindere mate.

Geluk in pilvorm
De psychische effecten van MDMA zijn een gelukzalig gevoel, energie, eurofie, intensere waarneming en een sterke behoefte aan contact. Deze effecten zijn te verklaren doordat er veel serotonine bevattende neuronen in het limbisch systeem van de hersenen liggen. In dit gebied liggen onder andere de emoties en het beloningscentrum. Naast psychische effecten treden er ook lichamelijke effecten op. Doordat natuurlijke functies van serotonine een verhoogde arousal en alertheid zijn, gaat gebruik van MDMA vaak gepaard met een verhoogde spierspanning, kaakbewegingen, tandenknarsen en constante rusteloze bewegingen van de benen. De verhoogde spieractiviteit en effecten van MDMA op het temperatuurscentrum van de hersenen zorgen voor een verhoging van de lichaamstemperatuur. Ook treedt er regelmatig hoofdpijn, misselijkheid, verlies van eetlust, wazig zien, een droge mond of slapeloosheid op bij het gebruik van MDMA. Omdat MDMA de serotoninevoorraad in het lichaam uitput, treden er de dagen na het gebruik klachten op die eigenlijk tegengesteld zijn aan de gewenste effecten. Gebruikers krijgen een soort kater met neerslachtige gevoelens, irritaties, concentratiestoornissen en geheugenverlies.

Elk voordeel heeft zijn nadeel
De bekendste risico van het gebruik van MDMA is een hyponatriëmie door een watervergiftiging. Doordat er bij gebruikers bekend is dat MDMA kan leiden tot hyperthermie, drinken ze veel water om dit te voorkomen. Dit leidt tot een lagere natriumspiegel in het bloed door verdunning, waardoor de osmotische waarde van het bloed daalt en er hersenoedeem optreedt. Een ander bekend risico is het serotoninesyndroom, waarbij te hoge spiegels van de neurotransmitter serotonine leiden tot autonome symptomen als hyperthermie, transpiratie, tachycardie, tachypneu en hypertensie. Het risico hierop wordt vergroot bij gebruik van andere medicijnen die invloed hebben op de serotoninespiegels. Andere risico’s zijn schade aan het gebit, psychische klachten en bij lang gebruik hersenschade (verminderde doorbloeding en afname serotoninetransporters) en blijvende psychische klachten.

Ja tegen MDMA?
Al met al blijkt dat er zeker risico’s verbonden zijn aan het gebruik van MDMA, maar in vergelijking met bijvoorbeeld alcohol en tabak zie ik niet in waarom die wel legaal zijn en MDMA niet. Dit blijkt ook uit onderstaande tabel1 van het RIVM uit 2009, waarbij verschillende verdovende middelen zijn gerangschikt op gebruiksrisico’s. Hieruit blijkt dat MDMA (XTC) het bijna alle gebieden het een stuk beter doet dan bijvoorbeeld alcohol of tabak. Een arts kan puur medisch gezien natuurlijk nooit voor het gebruik van verdovende middelen zijn en zal het gebruik ervan dan ook ontraden, maar puur medisch gezien lijkt XTC veel minder schadelijk dan alcohol of tabak. Het is daarom ook raar dat de een wel is toegestaan en de ander niet. Gezien de maatschappelijke voordelen van legalisering van XTC aangedragen door Arjen Lubach (meer zuivere pillen, minder gedumpt drugsafval, betere voorlichting over het gebruik ervan, minder criminaliteit en uiteindelijk een veiliger gebruik) en medische risico’s die minder hevig lijken dan alcohol en tabak, ben ik van mening dat de illigaliteit van XTC eens goed overwogen moet worden.

Tabel gebruikt van: https://www.jellinek.nl/informatie-over-alcohol-drugs/xtc-mdma/xtc-basisinfo/risicos/

Dit vind je waarschijnlijk ook leuk..
https://www.msvpulse.nl/het-verboden-geheimschrift-van-de-geneeskunde/