Tips voor je allereerste coschap

Het was een regenachtige dinsdagochtend in oktober. Ik zat om 06:55 in de trein een bak muesli met bosvruchtenyoghurt met alle tegenzin van de wereld weg te werken. Na enige tijd besloot ik dat dit kansloos was. Halfdood door het gebrek aan slaap van afgelopen nacht keek ik gapend uit het raam naar de nog donkere dorpen waar de trein doorheen raasde. Ik had last van mijn buik, ik zweette me kapot en mijn hart ging zo snel als het tikken van de regen op de trein. Ik kende dit gevoel voorafgaand aan bloktoetsen, mijn rijexamen en het EKV, maar vandaag was het de eerste dag van mijn eerste coschap.

Het klinkt allemaal wat dramatisch, maar het zou een understatement zijn als ik zou zeggen dat ik wat nerveus was. Toch is het die dag allemaal hartstikke meegevallen: op een norse receptioniste na werd ik samen met mijn mede-co vriendelijk ontvangen en goed begeleid, waardoor de spanning de tweede dag al zo goed als weg was. Desalniettemin is zo’n eerste coschap behoorlijk aftasten. Ik wist namelijk nog niet goed wat je als coassistent wel en niet mag doen, hoe de collegiale omgangsvormen binnen een ziekenhuis zijn, wat er precies van je verwacht wordt enzovoort. In dit artikel wil ik alle aanstaande en verse coassistenten wat tips meegeven die zeker van pas kunnen komen tijdens het eerste coschap, maar die eigenlijk voor alle coschappen van toepassing zijn.

Verhalen en voorbereiding
Voordat ik met mijn coschappen begon had ik al veelkleurige verhalen gehoord over botte artsen, de taken van de coassistent (de zogenaamde drie K’s: koffie halen, kruk zitten, kop houden) en de hel op aarde die EPASS schijnt te heten. Het is echter goed om te beseffen dat vooral de negatieve verhalen rond gaan, omdat die natuurlijk het meest sappig zijn. Natuurlijk tref je ooit een botte arts en natuurlijk mag je tijdens een polikliniek niet altijd zelf patiënten zien, maar het merendeel van de verhalen die ik over mijn coschappen kan vertellen zijn echt niet zo negatief. Voorafgaand aan je coschappen is het dus goed om dit besef te hebben, aangezien dit heel wat stress zal schelen.
Wat je verder nog kan doen om je eerste dag wat meer ontspannen te zijn is je goed voorbereiden. Hiermee bedoel ik niet de gehele theorie van de bachelor Geneeskunde in je kop knallen (is niet te doen namelijk), maar gewoon heel praktisch gezien weten waar je precies moet zijn in het ziekenhuis, welke trein je op welke tijd moet hebben en wat je allemaal meeneemt in je tas. Dit scheelt heel wat stress op je eerste dag!

Handjes, haantjes, katten en bomen
Als je één regel zou moeten onthouden uit dit artikel, dan is het wel de volgende: stel je aan iedereen voor! Zelf al sta je maar een uurtje met iemand samen, geef diegene een hand en zeg wie je bent. Dit maakt het contact en de samenwerking met diegene heel wat prettiger. Over contact en samenwerking gesproken: hoe zorg je er nu voor dat je niet te opdringerig overkomt, maar wel initiatief neemt om dingen zelf te doen? Dit is iets wat gedurende je coschappen lastig zal blijven. Het verschilt namelijk heel erg met de persoon waarmee je meeloopt: de een vindt het prettig wanneer je direct initiatief neemt, de ander heeft liever dat je je wat meer op de achtergrond houdt. Mijn gouden tip hierin is om niet direct het haantje de voorste uit te hangen, maar eerst een rustig de kat uit de boom te kijken en daarna te vragen of je zelf dingen mag doen. Zeker wanneer je nog wat zenuwachtig bent is dit een goede tip. Wees dan ook niet bang om dit te benoemen, maar zeg bijvoorbeeld: “Dit is mijn eerste dag en ik vind het nog wat spannend; is het goed als ik eerst kijk hoe u de patiëntcontacten doet en dat ik er hierna een zelf doe?” Er zullen niet veel artsen zijn die daar nee tegen zullen zeggen.

Beoordelingen
Helaas kun je tijdens je coschap niet alleen maar lekker meelopen; je moet namelijk ook voldoende beoordelingen en feedback in EPASS hebben staan wanneer je je coschap afsluit. Het kan misschien intimiderend overkomen, zo’n hele lijst beoordelingen die je behaald moet hebben, maar bedenk dat je hier echt heel veel tijd voor hebt. Een goede tip is om van tevoren een lijstje te maken met wat de minimale hoeveelheid beoordelingen is die je nodig hebt bij het afsluiten van je coschap. Het werkt enorm motiverend om dit lijstje af te vinken gedurende je coschap. Wees ook niet bang om beoordelingen te vragen aan artsen. Ik heb me wel eens bezwaard gevoeld om dit te doen wanneer het erg druk was, maar uiteindelijk hoort dit wel gewoon bij het werk van de artsen. Vraag ook beoordelingen om ‘kleine dingen’, zoals bijvoorbeeld het overdragen van een patiënt op de SEH of je verslaglegging in het dossier. Dit maakt het behalen van het benodigde aantal beoordelingen al heel wat makkelijker.
Soms kan het wel lang duren voordat beoordelingen in EPASS gevalideerd zijn. Wees op tijd met reminders sturen, aangezien hoe langer je hiermee wacht hoe moeilijker het voor de beoordelaar wordt om te herinneren waar het over gaat. Wees hier dus zelf proactief in. Dit geldt ook voor het afspreken voor beoordelingsgesprekken en het regelen van keuzecoschappen: zoek op tijd contact, want de agenda’s van artsen zijn over het algemeen goed gevuld.

Uiteindelijk zal een eerste coschap natuurlijk altijd wel spannend blijven, zelfs met de tips uit dit artikel. Toch zal je merken dat het echt mee zal vallen en dat het ook hartstikke leuk kan zijn. Maak je niet te druk en wees gewoon jezelf, het is echt niet zo erg als de verhalen soms doen geloven. Volg de tips in dit artikel en wordt binnen no-time een doorgewinterde coassistent!

Dit vind je waarschijnlijk ook leuk:
https://www.msvpulse.nl/de-dodelijkste-gassen-ter-wereld/