Het vak van… Margarita Vossen

Dit artikel is in samenwerking met Huisartsgeneeskunde Maastricht.

Margarita is momenteel AIOS in opleiding tot Huisarts in Maastricht.

Als voorbereiding op de huisartsopleiding heb ik na mijn afstuderen gedurende 4 jaar op diverse plekken ervaring opgedaan. Ik ben begonnen als ANIOS Interne Geneeskunde en heb vervolgens het avontuur opgezocht door in Zambia in een ziekenhuis te werken. Ten slotte heb ik nog gewerkt in een verpleeghuis en op de Spoedeisende Hulp. Dit alles omdat ik het belangrijk vond om (levens)ervaring op te doen en ik denk dat alle ervaring mooi mee genomen is als huisarts. Ik heb geleerd te werken met weinig middelen, te vertrouwen op mijn niet-pluisgevoel en ik heb ervan genoten om op diverse plekken een kijkje in de keuken te nemen.

Na terugkomst uit Zambia in 2018 besloten mijn man Luc (ook huisarts) en ik om het roer om te gooien en te verhuizen van Utrecht naar Maastricht. Wij wilden graag dichterbij de natuur wonen en daarnaast hou ik enorm van Zuid-Limburg. De huisartsopleiding in Maastricht is voor mij een perfecte keuze geweest waar ik nooit spijt van heb gehad. De opleiding hier is kleinschalig en AIOS worden betrokken bij het onderwijs. Wat ik mooi vind aan het vak als huisarts is de persoonsgerichte zorg van wieg tot graf. Ik ben nieuwsgierig naar het verhaal van de patiënt en hou van de afwisseling die een dag biedt. Als huisarts kun je je ook verdiepen: zo is er in het derde jaar de mogelijkheid om een differentiatie te volgen en kun je je als huisarts ook ontwikkelen tot ‘kaderhuisarts’ waarbij je gespecialiseerd bent in een onderwerp (o.a. palliatieve zorg, diabetes, het bewegingsapparaat, etc.). Zelf heb ik de differentiatie urogynaecologie gevolgd en wellicht volg ik in de toekomst nog de kaderopleiding.

Daarnaast ben ik ook graag maatschappelijk betrokken en zet ik mij in voor verduurzaming in de zorg. De gezondheidszorg is namelijk verantwoordelijk voor 8% van de CO2-uitstoot in Nederland en produceert een enorme hoeveelheid afval. Zo dragen helaas ook zorgverleners bij aan klimaatverandering wat leidt tot een toename van zieke mensen en zorgconsumptie en dus weer meer belasting voor het milieu. Een vicieuze cirkel waarin ik als huisarts een belangrijke rol heb door mensen te adviseren over een gezonde leefstijl. Ook de functie van ‘poortwachter’ is hierbij belangrijk: welke zorg is écht nodig en zinnig en wanneer kunnen we afwachten of het als huisarts zelf oplossen, zonder te verwijzen naar het ziekenhuis? Bovendien hebben wij allemaal een eed afgelegd waarin wij beloven om gezondheid te bevorderen en onze verantwoordelijkheid voor de samenleving te kennen. Wat mij betreft past dit heel goed binnen de huisartsgeneeskunde!