Het vak van… Esther Jacobs

Dit artikel is in samenwerking met Huisartsgeneeskunde Maastricht.

Esther is momenteel aios in opleiding tot Specialist Ouderengeneeskunde van Maastricht. Deze opleiding startte in 2020 met de eerste groep aios. Esther koos bewust voor Maastricht te doen, ook al woont ze dichter bij Nijmegen.

Lange tijd ben ik werkzaam geweest als internist-hematoloog in een perifeer ziekenhuis. Een leuk breed vak met onder andere palliatieve zorg. Toch ben ik overgestapt naar de ouderengeneeskunde. Met name omdat het stuk palliatieve zorg, de zorg op maat me trok. Als specialist ouderengeneeskunde heb je tot op zekere hoogte meer mogelijkheden in het begeleiden van de patiënt, mede door nauwe samenwerking met onder andere de specialist in het ziekenhuis, maar ook met huisarts en verzorgenden die of thuis, of in een verzorgingshuis setting werken. Ook ik leer, ondanks mijn ruime ervaring, nog dagelijks bij en kan genieten als kleine dingen die ik, samen met een team aan mensen om me heen, zoals een psycholoog, fysiotherapeut of een maatschappelijk werker, bedenk kunnen bijdragen om het leven voor een patiënt en zijn familie weer waardevol maken. Je bent intramuraal en extramuraal werkzaam als teamspeler wat een verrijking van het vak is.

Waarom koos Esther voor Maastricht?

Waarom ik niet in Nijmegen de opleiding ben gaan doen? Maastricht leek me een ontzettend gezellige stad! Mijn opleidingswerkplek is gelieerd aan het zuiden, dus het opleidingsnetwerk haakt daar dan ook op aan. Daarbij vind ik het leuk als dingen opgebouwd worden en je er je eigen inbreng aan kunt geven. Die mogelijkheid biedt Maastricht de aios nu zeker.

Waarom SO en geen internist ouderengeneeskunde?

Dat zou een optie geweest kunnen zijn geweest in mijn jonge jaren, kiezen tussen specialist (internist) oudere geneeskunde of SO. Nu wilde ik bewust een stap maken die het mogelijk maakte om ook buiten het ziekenhuis te werken. Per slot van rekening kun je als SO op vele plekken, in de eerste én tweede lijn, werkzaam zijn zie ik om me heen. Dat laatste, in de tweede lijn als SO ook actief zijn, moet misschien nog wat vaker als je de overgang tussen eerste en tweede lijn soepeler wilt maken. Voor de HA en thuiszorg is het ziekenhuis soms ‘ver-van-mijn-bed’, wat andersom ook te zeggen is voor de specialist in het ziekenhuis die niet altijd weet wat er in de eerste lijn allemaal mogelijk, maar soms ook onmogelijk is.