Een uiteenzetting: hetgeen ik geleerd heb in 3 jaar bachelor geneeskunde

Ten tijde dat ik dit artikel schrijf loopt mijn bachelor (als het goed is) volgende week vrijdag op zijn einde. En jeetjemina het was me het tripje wel. Het zou overbodig zijn te melden dat dit een zeer turbulente 3 jaar van mijn leven geweest zijn (maar krijg nou wat; deze zin lees je nu toch dus, ja, geprankt zullen we maar zeggen).

Buiten stollingscascades, bijwerkingen van corticosteroïden, een schraal beetje anatomie, gevoelsreflecties en differentiaaldiagnoses heb ik natuurlijk ook veel andere dingen geleerd in deze periode. Ik dacht, gezien ik volgend jaar de RedacCie ga verlaten (RIP), leek het me leuk te reflecteren op een aantal zinvolle dingen die ik heb geleerd die wellicht potentieel hypothetisch ook zinvol voor andere kunnen zijn (en zo niet, tja, jammer dan pik).

Jaar 1:

Holy (…) maak je alsjeblieft niet zoveel zorgen om alles. Makkelijker gezegd dan gedaan uiteraard, en ja ik vond het destijds ook allemaal net zo spannend als de jeugd dezer dagen Love Island vindt. Maar echt, het is zo niet nodig. Je krijgt meer dan genoeg tijd om jouw zooi recht te trekken mocht je eenmaal een stapje buiten de boot hebben gemaakt.

Meer bronnen = meer beter. Dit klinkt als veel werk, eerlijk gezegd is het dat ook. Desalniettemin werkte het uiteindelijk in mijn voordeel. Lui als ik soms kan zijn had ik er altijd nogal een handje van om één boek (bij voorkeur het meest uitgebreide, dikke en moeilijke literaire werk want ja er moet immers geflext worden) te gebruiken voor een casus (ja geloof me ik deed niet ALLES met stuvia’s). En soms snapte ik er dan, ja, geen snats van. Wat bleek is dat als je 10 min. à een kwartier per leerdoel besteed aan even op het almachtige internet zoeken naar een nieuw bronnetje je opeens op een filmpje (hulde voor Khan Academy en Armando Hasudungan voor het redden van mijn bachelor) stuit waardoor het allemaal wel mega helder wordt.

Meer tijd in studeren ≠ meer beter. Ik snap dat je het leuk vindt om je eigen falen goed te praten met “ja maar ik heb echt 18 uur gestudeerd” maar stel jezelf vooral de vraag “heb ik 18 uur efficiënt gestudeerd of was ik aan het netflixen/facebooken/memes maken/nieuw zomerjurkje bestellen”? De universiteit houdt graag de 40-uren regel aan inclusief onderwijsactiviteiten, maar als je rete efficiënt werkt hoeft dit echt niet zo te zijn (FHML come at me). Ik wil niet zeggen dat ik dit altijd was, maar geloof me 3 uur superproductiviteit levert je meer resultaten op dan 5 uur laaggradig stuvia’s copy-pasten.

Jaar 2:

Buckle up buckaroo’s nu wordt het echt méga serieus. Nee grapje. Je krijgt soort van jaar 1 op steroïden qua moeilijkheid en jaar 1 light qua drukte en tijdsbesteding. Als het goed is heb je jezelf leren kennen en weet je waar je sterke en zwakke kanten liggen en kan je manoeuvreren door dit jaar als een circusaapje. De sleutel tot succes in jaar 2 is snappen van het geheel is belangrijker dan het snappen van één miniprocesje. Ik snap ook wel dat je het laatste liever doet zodat je je tentamen gewoon kan halen en weer 20 liter bier achter je huig kan mikken. Maar er bestaat ook zoiets als een VGT-norm en achtergrondkennis voor jaar 3. Als je dit niet op pijl houdt door daadwerkelijk te snappen wat je leert kom je in jaar 3 van een koude kermis thuis, geloof me 😉.

Jaar 3:

Neem verantwoordelijkheid. Het kan je nooit, één keer of talloze keren overkomen dat je een keer ergens een onvoldoende voor haalt. Je postpuberale instinct zal naar alle waarschijnlijkheid inkicken en zal je iedereen de schuld willen geven behalve jezelf. Als je die schuld nou een eens eerst bij jezelf legt zal je erachter komen dat je 1.) meer zult leren van je fouten en 2.) dat je daarna trots bent dat je dit als een volwassen persoon gehandled hebt.

Tijdsmanagement is heel leuk en aardig. Maar je geeft jezelf of te veel tijd voor dingen of te weinig. Ironisch genoeg is te weinig tijd oprecht beter omdat je dan opeens merkt dat je wel productief kan zijn. Onze goede oude vriend Pavlov heeft namelijk ook een regel die stelt dat een taak de hoeveelheid tijd inneemt die ervoor gesteld is. Dus als jij 6 uur voor een casus uittrekt kun je er geld op inzetten dat je er ook 6 uur over gaat doen. Protip: doe dit vooral niet, er zijn zinvollere dingen te doen in dat tijdsbestek!